อ่านเสร็จ เช็ดต่อได้

คุณคิดว่าในห้องสุขา อุปกรณ์ใดสำคัญที่สุด?
ก. กระดาษทิชชู
ข. หนังสือประกอบการถ่าย 

001: นัดทานข้าวกับเพื่อนๆ

วันนี้ลองเปลี่ยนแนว มาอ่านนิยายกันบ้างครับ!
+++

001: นัดทานข้าวกับเพื่อนๆ
ค่ำวันศุกร์ ณ ร้านอาหารใจกลางกรุงเทพ สาวๆกลุ่มหนึ่งนัดเจอเพื่อนสมัยเรียนหนังสือมาทานข้าวกัน
หลิน จิ๊บ และปูเป้ มาถึงนานแล้ว ส่วนพิม เพิ่งสั่งอาหารได้สักพัก ระหว่างนั้นแพรวก็มาถึง

“นี่! ยัยปูเป้ ที่ทำงานเธอจ้างมาทำงาน หรือมานั่งเล่นเฟสบุกกันจ๊ะ” แพรวเอ่ยทักทายเพื่อน ตั้งแต่ยังไม่ทันนั่งโต๊ะ

“เออจริงด้วย ชั้นเห็นแกออนไลน์ตลาดเวลา” หลินที่นั่งทานไปล่วงหน้า รีบเออออเห็นด้วย เพราะเข้าเฟสบุคทีไรก็เห็น status ของเพื่อนขึ้นไฟเขียวทุกที
“ไม่ใช่แค่ออนไลน์นะ แต่ยังโพสถี่ยิบอีกต่างหาก” จิ๊บ เฟสบุคตัวแม่เช่นกัน ออกความเห็น

“แหมแก ก็ไม่ว่างขนาดนั้นหรอก แค่ว่างมากกว่าพวกแกเท่านั้นเอง” ปูเป้ อธิบายเพื่อนๆ
“แล้วแกไม่กลัวโดนไล่ออกหรือ?” แพรวถามเล่นๆ ขณะยกมือเรียกพนักงานมารับออเดอร์
“ไม่หรอก ไม่มีทาง” ปูเป้ แสดงความมั่นใจ
“ลองไม่มีชั้นสิ ป้าๆทำงานกันไม่ได้หรอก แค่เปิดไฟล์ทำพรีเซ็นท์ ยังต้องเรียกชั้นเลย”
“นี่ยังไม่รวม ตอนจะซื้อคอมฯใหม่ แล้วไหนจะตอนปริ๊นเตอร์เจ๊งอีก” ปูเป้ เล่าละเอียดจนเห็นภาพ เหมือนได้ไปนั่งดูเธอทำงาน

“เออ แกโชคดีเนอะ สบายฉิบเป๋ง ไม่เหมือนชั้น ที่ต้องทำยอดทุกเดือน” หลิน บ่นไปทานไป
“แล้วถ้าป้าๆถูกไล่ออกหละ” พิม ที่นั่งเงียบมานาน เอ่ยถามบ้าง
“…อืมม..ม…ม” ปูเป้ พยายามจะอธิบาย แต่ยังคิดเหตุผลไม่ออก
บ่อยครั้งที่คำถามของพิม ทำให้การสนทนาของเพื่อนๆหยุดชะงัก เพราะดอกเตอร์จบใหม่ไฟแรงอย่างเธอ มักมีคำถามที่เหมือนจะขัดใจเพื่อน แต่ในความเป็นจริงเธอแค่อยากให้เพื่อนๆได้คิดรอบด้าน

“โอ้ย อย่าเครียดกัน กินๆๆๆ” จิ๊บ พยายามเปลี่ยนเรื่องคุย
“เปลี่ยนเรื่องดีกว่า แล้วแฟนของแกไปถึงไหนแล้ว”
“ชั้นไม่ได้แช่งป้าๆของแก หรือทำให้แกเครียดนะเว้ย” พิมรีบออกตัว “แค่ถามด้วยความเป็นห่วง”
“ช่าย… ชั้นก็ห่วงแก เห็นมีหนุ่มๆ มาขอแอดเป็น friend เพียบเลย” จิ๊บ พยายามเปลี่ยนเรื่องให้ได้
“อันที่จริง น่าจะมีคนส่งอีเมลไปบอก อีตามาร์คหน่อยนะ ให้เพิ่มปุ่มอีกอัน นอกจากขอเป็นเพื่อน” จิ๊บ แสดงความเห็นแบบผู้มากประสบการณ์
“ส่งไปบอกนายกฯเลยหรือ” หลิน ชิงปล่อยมุก
“ชั้นหมายถึง มาร์ค ซัคเคอร์เบิร์ก คนก่อตั้งเฟสบุค” จิ๊บ ขึ้นเสียงเล็กน้อย
“จะให้เค้าเพิ่มปุ่มอะไร” แพรวอยากรู้
“ก็เพิ่มปุ่น ขอเป็นแฟน ขอเป็นกิ๊ก อะไรงี้”

แล้วทั้งวงก็เปลี่ยนไปคุยเรื่องหนุ่มๆ และสับเพเหระ

พิมรู้สึกเสียดาย ที่ไม่ได้คุยเรื่องการทำงานให้จบ
เพราะเธอเพิ่งได้อ่านบทความในนิตยสารด้านธุรกิจ ของฮาร์เวิร์ด บิวซิเนส รีวิว เกี่ยวกับเรื่อง ผู้จัดการระดับกลาง
เธอคิดว่าเป็นเรื่องที่เพื่อนๆควรจะได้รู้
บทความนี้วิเคราะห์ว่า แนวโน้มในอนาคต งานของผู้บริหารระดับกลาง จะลดความสำคัญลง และอาจไม่มีความจำเป็นอีกต่อไป
ทั้งนี้เพราะมีเทคโนโลยีใหม่ๆ ช่วยให้การทำงานได้สะดวกขึ้น ไม่ต้องเสียเวลาจัดเตรียม ไม่ต้องจ้างพนักงานรวบรวมเอกสาร รวบรวมข้อมูล
ในขณะที่ ตัวเทคโนโลยีเองก็ใช้ง่าย ไม่ต้องมีความรู้ด้านไอที

เธอค่อนข้างเห็นด้วยกับบทความชิ้นนี้ เพราะในชีวิตการเป็นอาจารย์ของเธอ ก็เริ่มเป็นแบบนี้
อาจารย์รุ่นใหม่ๆ จะทำอะไรเองหมด แม้จะมีงานวิจัยหลายชิ้น ต่างจากอาจารย์รุ่นก่อนๆที่ต้องพึ่งผู้ช่วยสอนและเจ้าหน้าที่ธุรการ

“ไม่เป็นไร เอาไว้นัดกินกาแฟกับเพื่อนๆ” เธอยังตั้งใจจะเล่าให้เพื่อนๆฟังให้ได้
[ad#ad-1]